Hizb ut Tahrir Nederland

‘Indonesië wil met een nieuw Wetboek van Strafrecht de laatste restanten van het Nederlands recht overboord gooien. Maar volgens critici zijn de nieuwe wetten juist een stap terug.’ Dit stond in een artikel van Trouw op 3 december. Op 27 december jongstleden kopte de NRC met ‘Indonesisch wetboek opent de deur naar een religieus-conservatief en minder democratisch Indonesië.’

Volgens dit artikel van de NRC kopten verscheidene persbureaus ‘Celstraf voor seks buiten het huwelijk’ en werd er wereldwijd “verbijsterd” gereageerd op het nieuwe Indonesische Wetboek van Strafrecht (dat op 6 december door het parlement werd goedgekeurd).

Ondanks het feit dat Indonesië niet geclassificeerd kan worden als een land dat met islam regeert, zijn elementen van het nieuwe wetboek gebaseerd op islamitische wetgeving. Het verbod op seksuele relaties buiten het huwelijk is daar een voorbeeld van.

In het artikel van de NRC stond ook dat de nieuwe zedenwetten, zoals het verbod op seksuele relaties buiten het huwelijk, het meest in het oog springen. Overtredingen kunnen in de toekomst bestraft worden met een celstraf van zes of twaalf maanden (wat overigens niet in overeenstemming is met het islamitisch strafrecht), maar de reactie van het Westen is tekenend voor hun constante bemoeienis in het Midden-Oosten en Azië.

Het superioriteitscomplex dat het Westen heeft, zorgt ervoor dat er voortdurend kritiek wordt geuit op zaken die het Westen niet aanstaan. Dit terwijl de gehanteerde maatstaven zijn gebaseerd op eigenbelang. En onderhevig zijn aan de tijd (constant aan het veranderen).

De NRC gaf verder aan dat de zedenwetten volgens kenners een handreiking zijn naar radicaal-conservatieve islamstromingen die de afgelopen jaren hebben gewonnen aan politieke en maatschappelijke macht.

‘Mensenrechtenorganisaties stellen dat het nieuwe wetboek religieuze waarden boven gelijke rechten stelt. De wet criminaliseert bijvoorbeeld in een klap alle mensen die samenwonen zonder huwelijkscertificaat. Dit betreft mensen uit de LHBTI-gemeenschap, maar ook uit Indonesische gemeenschappen die huwen volgens rituelen van niet-erkende religies, zoals sommige inheemse groepen’.

Ook een bijzondere passage; ‘Activisten zijn vooral bezorgd over wetsartikelen die gebruikt kunnen worden om democratische rechten in te perken’.

Bovenstaande is wederom een voorbeeld dat het Westen zich enkel zorgen maakt om de inperking van rechten als het niet om moslims lijkt te gaan. Palestijnen, Syriërs, Irakezen en Oeigoeren die al jaren te maken hebben met de inperking van hun ‘democratische’ rechten zijn niet interessant genoeg.

Zij grijpen elke kans om islam als een middeleeuwse ideologie te portretteren en grijpen dergelijke gebeurtenissen maar al te graag aan om wederom het belang van de LHBTI-emancipatie te benadrukken.

Vanuit islamitisch perspectief is de wijziging van het Wetboek van Strafrecht bij lange na niet voldoende om dichter bij de implementatie van islam te komen. Wat je hieruit kunt opmaken is dat landen zoals Indonesië zich los willen rukken van het koloniale verleden en de corrupte maatstaven van het liberalisme, die enkel en alleen zorgen voor verloedering van de samenleving.

Het liberale gedachtegoed heeft gezorgd voor wereldwijde maatschappelijke ontwrichting, het gezin wordt niet meer beschouwd als hoeksteen van de samenleving, er wordt geprobeerd om geslacht om te vormen tot een sociale constructie en elke morele grens wordt overboord gegooid in de strijd om ultieme vrijheid. Wij dienen hier intellectueel kritiek op te leveren door allereerst het fundament van de vrijheden onderuit te halen. 

Het Westen dient zich niet te bemoeien met de zaken die enkel de moslims aangaan. De koloniale periode is voorbij en dat betekent dat het tijdperk van politieke en economische bemoeienis ook voorbij dient te zijn. Als verdeelde moslimlanden is het lastig om op te boksen tegen deze invloeden.

Wij dienen als Oemma bij elkaar te komen, de grenzen uit te wissen en de grootsheid van islam te laten zien in alle facetten van het leven. Het is een belofte van Allah (swt) dat dit op een dag waarheid zal zijn!

Mediabureau Hizb ut Tahrir Nederland Deel op social media

Deel op social media

De officiële meningen van Hizb ut Tahrir zijn die welke zijn opgenomen in verklaringen in naam van de verschillende provinciale bureaus (Wilajaat), de verschillende media bureaus van Hizb ut Tahrir, en de verklaringen van de officiële woordvoerders en media vertegenwoordigers van Hizb ut Tahrir. Enige andere verklaring, zelfs als deze gepubliceerd is op officiële websites of in magazines, is de mening van de auteurs van de artikelen en niet de van Hizb ut Tahrir. Toestemming is gegeven om alles wat gepubliceerd is door Hizb ut Tahrir of de websites van Hizb ut Tahrir te kopiëren, citeren of publiceren, op voorwaarde dat het citaat trouw blijft aan de betekenis, zonder selectieve citaten welke de betekenis vervormen of welke een onjuiste interpretatie portretteren, en op voorwaarde dat het citaat wordt toegeschreven aan de bron.

Hizb ut Tahrir | Nederland