EU-sanctiebesluit jegens “Israël” onthult het ware gezicht achter de façade van mensenrechten
Het besluit van de Europese Unie om de associatieovereenkomst met “Israël” niet op te schorten, ondanks de etnische zuivering en genocide in Gaza, is niets minder dan een onthulling van haar werkelijke aard. Hoewel sommige individuele lidstaten mogelijk bereid waren om strengere maatregelen te nemen, toont de uitkomst vooral het falen van de Unie als geheel. Want als je als collectief niet in staat bent om op zo’n fundamentele principe – het beschermen van de rechten van de mensen en het afwijzen van oorlogsmisdaden – een consequente lijn te trekken, dan faal je in je morele en juridische kern. Terwijl de EU in haar officiële verklaringen hoog van de toren blaast over zogenoemde mensenrechten, vrouwenrechten en kinderrechten, blijft zij tegelijkertijd een van de belangrijkste handelspartners en politieke beschermers van een bezettingsstaat die op dit moment tienduizenden vrouwen en kinderen afslacht, ziekenhuizen bombardeert en verhongering inzet als wapen.
Ondanks de talloze schendingen van het zogeheten “internationaal recht” door Israël en de breed gedocumenteerde oorlogsmisdaden in Gaza, kozen de EU-lidstaten ervoor om geen enkele vorm van verantwoording af te dwingen. Zij kregen maar liefst tien concrete opties voorgelegd – waaronder een wapenembargo, sancties tegen “Israëlische” ministers, het opschorten van handel met illegale nederzettingen, en zelfs het volledig bevriezen van de associatieovereenkomst – maar besloten tot niets. Geen enkele maatregel werd genomen. Daarmee legitimeren zij feitelijk de Israëlische bezetting en normaliseren zij de wandaden die daaruit voortvloeien. Zo hebben de EU-lidstaten de bezettingsstaat vrij spel gegeven en bevestigen zij opnieuw dat het internationaal recht selectief wordt toegepast, afhankelijk van wie de dader is.
De EU is daarmee niet slechts toeschouwer, maar een actieve participant in een genocidale oorlogsmachine. De zogenoemde “internationale rechtsorde” blijkt wederom een instrument van macht, waarbij de EU zichzelf boven haar eigen wetten en verdragen plaatst, terwijl zij tegelijkertijd andere landen de les leest over ‘rule of law’ en ‘universele waarden’. Deze dubbele moraal is geen incident meer; het is structureel beleid.
Voor moslims wereldwijd – en in het bijzonder voor hen die hun hoop vestigden op het Westen en haar instellingen, zoals de Europese Unie – moet dit een harde maar verhelderende les zijn. De EU en vergelijkbare westerse machten zijn geen neutrale actoren, laat staan beschermers van onderdrukten. Zij zijn de erfgenamen van het kolonialisme – gemoderniseerd van vorm, maar identiek in inhoud: gericht op dominantie, eigenbelang en het uitschakelen van elke kracht die daaraan weerstand biedt – met name de islam en de moslims.
Hun ‘morele kompas’ wijst steevast in de richting van economisch en geopolitiek gewin. De zogenaamd ‘verlichte idealen’ – zoals vrijheid, gelijkheid en menselijke waardigheid – worden overboord gegooid zodra zij in botsing komen met strategisch belang. Dit gebeurt niet alleen ten aanzien van de “ander”, maar zelfs tegenover het eigen volk. Dit is geen toevallige misstap, maar een structurele houding die voortkomt uit een diepgewortelde visie. Wie vandaag nog gelooft in de zogenaamde moraliteit van het Westen, weigert zowel de geschiedenis als het heden onder ogen te zien.
De geschiedenis zal deze periode niet herinneren vanwege Europa’s zogenaamd beschaafde rol, maar vanwege haar laffe en kille medeplichtigheid aan een van de grootste menselijke tragedies van deze eeuw. En op de dag dat de onderdrukten bevrijd zullen zijn, zullen deze machten zich bevinden aan de kant van de verliezers – de kant van de tirannen.
Okay Pala
Directeur media bureau van Hizb ut Tahrir Nederland