De Ministerraad heeft onlangs ingestemd met een wetsvoorstel dat het ‘verheerlijken van terrorisme’ strafbaar stelt. Onder het mom van nationale veiligheid en het tegengaan van “radicalisering” wordt hiermee geprobeerd een nieuw repressief hoofdstuk toe te voegen aan het strafrecht. Wie goed kijkt, ziet dat het voorstel niet draait om het bestrijden van “extremisme”, maar in feite staatscensuur legitimeert, selectieve repressie mogelijk maakt en “de vrijheid van meningsuiting” – met name van moslims en pro-Palestina-activisten – direct inperkt. Zo kan het strafbaar worden om openlijk loyaliteit te tonen of partij te kiezen voor het Palestijnse verzet tegen de genocidale bezettingsmacht.
Hoewel opruiing tot geweld, steun aan verboden organisaties en het verspreiden van terroristische propaganda in Nederland al strafbaar zijn, wil men nu een stap verder gaan door ook het publiekelijk prijzen van verzet, het verspreiden van verheerlijkend materiaal en het tonen van symbolen van ‘verboden organisaties’ strafbaar te maken – zelfs wanneer er geen sprake is van opruiing of concrete dreiging. Denk aan het zwaaien met bepaalde vlaggen tijdens demonstraties, het delen van video’s waarin gewapend verzet te zien is, of zelfs het uitspreken van steun aan strijdende partijen in conflicten waarbij een groep op de sanctielijst staat. De strafmaat kan oplopen tot drie jaar gevangenisstraf.
De timing van dit voorstel is geen toeval. Terwijl pro-Palestina-demonstraties wereldwijd toenemen en het verzet tegen de “Israëlische” bezetting en genocide steeds meer weerklank vindt, zien we in Nederland een toename van politieke maatregelen die expliciet gericht zijn op het onderdrukken van deze bewegingen. Denk maar aan moties die antizionisme gelijkstellen aan antisemitisme, pogingen om kritische organisaties te verbieden, en het hanteren van de IHRA-definitie om kritiek op Israël monddood te maken. Dit zijn allemaal stappen in dezelfde richting. Dit wetsvoorstel sluit daar naadloos op aan: een wet die zich presenteert als veiligheidsmaatregel, maar in werkelijkheid bedoeld is om politieke tegenstemmen te onderdrukken.
Het wetsvoorstel, dat wordt gepresenteerd als noodzakelijk voor de veiligheid, bevat een vage en rekbare strafbaarstelling die het mogelijk maakt om activisten, moslims en politieke bewegingen te vervolgen op basis van hun overtuigingen of symbolische uitingen. Wat als ‘verheerlijking van terrorisme’ wordt gepresenteerd, zal in de praktijk vooral een dekmantel zijn om ongewenste meningen en vormen van verzet te criminaliseren. Het is geen instrument tegen geweld, maar een instrument tegen ongewenste stemmen. De ware focus ligt elders: het strafbaar maken van protest, het onderdrukken van solidariteit met de Palestijnse zaak en het ontmoedigen van elke politieke expressie die afwijkt van het dominante narratief.
Wat deze nieuwe wet vooral blootlegt, is de selectieve toepassing van het recht. Burgers die zich aansluiten bij het Israëlische leger – dat internationaal wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden en genocide – worden niet vervolgd, terwijl symbolische steunbetuigingen aan de Palestijnse bevrijdingsstrijd binnenkort strafbaar dreigen te worden. Academici die spreken over kolonisatie, apartheid of etnische zuivering worden gecensureerd of geweerd uit publieke instellingen. Organisaties die illegale nederzettingen financieren, zoals ‘Christenen voor Israël’, worden fiscaal beloond, terwijl critici worden gewantrouwd, onderzocht of uitgesloten.
De zogenaamde rechtsstaat toont hiermee voor de zoveelste keer haar ware gezicht: een politiek instrument dat bepaalt welke daden, woorden en symbolen acceptabel zijn, en welke niet. Dat heet tirannie en onderdrukking.
Okay Pala Directeur Mediabureau Hizb ut Tahrir Nederland